Dzisiaj o leczeniu SM.

Diagnoza stwardnienia rozsianego

leczenie sm interferonem beta Stwardnienie rozsiane można łatwo pomylić z innymi chorobami atakującymi układ nerwowy i zaburzającymi jego funkcje.

Jest to ostateczny czynnik determinujący, czy dana choroba jest stwardnieniem rozsianym, czy nie. Podobne do Sm objawy mogą dawać choroby takie jak: choroba Devica, choroba Marburga, udar mózgu, rozległe zapalenie rdzenia kręgowego, toczeń i sporo innych.

Wikipedia i leczenie SM

Nie ma leku, który pozwoliłby na całkowite zatrzymanie postępu choroby i wyleczenie, jednak dostępnych jest wiele metod leczniczych, które mogą być pomocne.

Terapie są zróżnicowane w zależności od typu choroby i występujących objawów.

Leczenie pozwala odzyskać funkcje utracone w wyniku rzutu choroby oraz zwolnić rozwój choroby. Poniższe terapie modyfikujące przebieg choroby zostały zatwierdzone przez zajmujące się tym organizacje, takie jak amerykańska FDA, europejska EMA czy japońska PMDA. Interferony: Pochodne ludzkich cytokin, które biorą udział w odpowiedzi odpornościowej. Interferon beta-1a: (nazwy handlowe: Avonex, Rebif, CinnoVex). beta-1b: (nazwy handlowe: Betaseron? w Europie i Japonii Betaferon?, Extavia?).

Betaseron został dopuszczony przez FDA do leczenia remitująco-nawracającej wtórnie postępującej postaci SM.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Stwardnienie_rozsiane#Uznane_metody_leczenia

Czy da się wyleczyć stwardnienie?

Leczenie stwardnienia rozsianego nie jest w 100% skuteczne.

Tak jak i w przypadku wielu innych chorób, z którymi trzeba nauczyć się żyć.

Współczesna medycyna nie zna jeszcze skutecznej metody leczenia stwardnienia rozsianego, które pozwoliłoby pokonać tą chorobę.

Istnieje jednak wiele metod radzenia sobie z jej objawami, pozwalając je zmniejszyć, a nawet zahamować postęp choroby. Pomimo, ze Sm nie jest uleczalne, to nigdy nie powinniśmy rezygnować z prób jego wyleczenia, liczne terapie mogą pomóc nam poradzić sobie z chorobą. Może trafimy na lek, który dla ans będzie działał najlepiej o pozwoli nam cieszyć się życiem, mimo tej choroby. Nie powinniśmy porzucać prób leczenia, ani żadnej terapii, ponieważ może kiedyś ta choroba stanie się w pełni uleczalna, a do tego czasu warto walczyć o każdą poprawę. .